تعادل بخشی و پایداری
در هر محیطی که رنگ خوش  زندگی وجود دارد، پایدار بودن زیست، ضریب اهمیت بالایی دارد و معیاری مهم برای ارزیابی رشد جوامع است. توسعه پایدار فصل مشترک رشد اقتصادی و پیشرفت اجتماعی با کارآمدی فعالیت های زیست محیطی می باشد. اساسی ترین قدم در جهت تعادل بخشی بین توسعه و اهمیت به حفظ محیط زیست، آگاه بودن مردم نسبت به زندگی پایدار و زیست اصیل و حفظ ارزشهای بومی، محلی و ملی و احترام متقابل به  ارزش های دیگر فرهنگ هاست. انسان نیازمند پنداری از یک آینده رو به گسترش و بی انتهاست. سیاره های دیگر بر خلاف زمین مهمان نواز نیستند و رسیدن به انها بی نهایت پر هزینه است. مردم در برخورد با محیط زیست باید به منش ثابت و متعادلی برسند و با طبیعت همسو شوند. در این میان آموزش محیط زیست نقش به سزایی در تقویت فرهنگ زیست محیطی و رسیدن به زیست پایدار دارد
رویکردما
مردم و جامعه محلی
مسئولیت اجتماعی
محیط زیست
تغییرات اقلیمی